Wydawca treści
park krajobrazowy
Park krajobrazowy tworzy się na terenach o wyjątkowych walorach przyrodniczych i estetyczno-krajobrazowych.
Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej
Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej utworzony został 11 maja 1988 r. uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zamościu. Na terenie nadleśnictwa Józefów Pak zajmuje powierzchnię 15 749,41 ha ha.
Park swym zasięgiem obejmuje zwarty kompleks borów sosnowych ciągnących się od krawędzi Roztocza przez Kotlinę Sandomierską, aż do doliny rzeki Wirowej i Środkowej Tanwi. Głównym walorem parku nie są drzewostany, lecz bardzo liczne śródleśne torfowiska, bagna i bory bagienne.
Osobliwością geologiczną jest krawędź Roztocza, widoczna na powierzchni ziemi w postaci progów skalnych. Jest ona częścią granicy tektonicznej biegnącej przez Polskę z pd.- wsch. na pn. - zach., rozdzielającej Europę zachodnią o pofałdowanych strukturach geologicznych od platformowej Europy wschodniej. Ścisły związek z historią geologiczną ma sieć rzeczna tego terenu. Biorą tu początek takie rzeki jak: Różaniec, Szum, Niepryszka, Sopot, Jeleń i Potok Łosiniecki.
Najpiękniejsze i najciekawsze, pod względem zróżnicowania szaty roślinnej fragmenty dolin objęte zostały ochroną rezerwatową: „Czartowe Pole" i „Nad Tanwią". Gleby parku są ubogie, o charakterze bielicowym i bagiennym. Mało przepuszczalne podłoże powoduje, że cały teren Parku poza suchymi pagórkami jest podmokły i stanowi ogromny rezerwuar wodny, regulujący całokształt stosunków wodnych w rejonie Tanwi.
Szatę roślinną tworzą tu rozległe bory sosnowe z domieszką świerka, jodły, brzozy rzadziej dębu szypułkowego i innych gatunków. W stosunkowo monotonnej florze występuje wiele roślin rzadkich i chronionych tj.: widłak jałowcowaty, goździsty, spłaszczony i wroniec, rosiczka okrągłolistna, storczyki, lilia złotogłów, buławik wielkokwiatowy, śnieżyczka przebiśnieg, itp.
Bogata jest również fauna Parku. Z rzadkich gatunków występują tu: bocian czarny, orlik krzykliwy, bielik, gadożer, nietoperze, wydra, bóbr, wilk i ryś.
Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej jest licznie odwiedzany przez turystów i wycieczki szkolne. Przez najciekawsze tereny wytyczono szlaki turystyczne i ścieżki przyrodniczo-dydaktyczne.
Krasnobrodzki Park Krajobrazowy
został utworzony Uchwała Nr XXVII/175/88 WRN w Zamościu z dnia 11 maja 1988 r. (Dz. Urz. Woj. Zam. Nr 10, poz 75). Obecnie obowiązuje Rozporządzenie Nr 10 Wojewody Lubelskiego z dnia 14.04.2005r. w sprawie Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Lub. Nr 83, poz. 1685).
Powierzchnia ogólna Parku wynosi 9390 ha, natomiast na gruntach nadleśnictwa wynosi 2,66 ha.
Park zajmuje centralną część Roztocza. Jego wapienne wzgórza, porośnięte drzewostanami z dużym udziałem jodły i buka, osiągają 360 m n.p.m. Znjadują się tu źródliska potoków Szum, Sopot i Łosiniecki.
Najnowsze aktualności
CERTYFIKATY
CERTYFIKATY
RDLP w Lublinie posiada najważniejszy certyfikat przyznawany gospodarce leśnej PEFC.
Zasady gospodarki leśnej prowadzonej na terenie RDLP w Lublinie są zgodne z zasadami i kryteriami PEFC
Certyfikacja gospodarki leśnej to procedura, w wyniku której niezależna organizacja potwierdza prowadzenie tej gospodarki zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami.
Gospodarka leśna prowadzona przez nadleśnictwa RDLP w Lublinie poddawana jest certyfikacji od 2002r. Obecnie RDLP w Lublinie posiada przyznany certyfikat PEFC (Programme for the Endorsement of Forest Certification).
Dokument ten potwierdza, że gospodarka leśna w lasach Lubelszczyzny prowadzona jest zgodnie z obowiązującymi przepisami z jednoczesnym przestrzeganiem zasad: zrównoważonego rozwoju, zachowania trwałości lasów i ochrony przyrody.
PEFC jest organizacją pozarządową, której cel to wspieranie zasad zrównoważonej gospodarki leśnej. Pełni ona funkcję międzynarodowej organizacji, która ocenia i uznaje krajowe systemy certyfikacji leśnej. Te krajowe systemy opierają się na międzyrządowych zasadach promowania zrównoważonej gospodarki leśnej. By móc sprzedawać produkty oznaczone jako certyfikowane przez PEFC, zarządzający lasami muszą uzyskać certyfikat gospodarki leśnej, zaś przedsiębiorstwa biorące udział w procesie przetwarzania i handlu drewnem muszą uzyskać certyfikat kontroli pochodzenia produktu CoC. System certyfikacji PEFC funkcjonuje od 1999 r. i jest obecnie najbardziej rozpowszechnionym systemem certyfikacyjnym lasów w Europie. Europejskie kraje o największej powierzchni lasów certyfikowanych w systemie PEFC to: Finlandia (21,1 mln. ha), Szwecja (9,4 mln. ha), Norwegia (9,1 mln. ha), Niemcy (7,4 mln. ha ) i Polska (7,3 mln. ha).
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Lublinie posiada certyfikat PEFC od 2012 roku. Aktualnie posiadany certyfikat jest ważny do 9 stycznia 2028 roku. W celu zachowania ważności certyfikatu w losowo wybranych nadleśnictwach corocznie przeprowadzane są audyty nadzoru (sprawdzające).
